Nuclear Blaze - Review

Δεν ήξερα τι να περιμένω απ’ το Nuclear Blaze, καθώς όταν το κατέβασα για αυτό εδώ το review, το μόνο που γνώριζα ήταν ότι είναι παιχνίδι που αναπτύχθηκε απ’ τον δημιουργό του Dead Cells. Σίγουρα θα ήταν κάποιου είδους roguelike με μάχες και platforming, σκέφτηκα, αλλά επίσης η διακριτική του παρουσία δεν με προϊδέασε για κάτι «μεγάλο», για ένα νέο Dead Cells για παράδειγμα.

Περίπου έτσι είναι, αφού το Nuclear Blaze είναι ένα μικρό παιχνίδι, σχετικά απλό, με κάποια απ’ τα στοιχεία του Dead Cells να είναι εμφανή, και άλλα καινούργια, μέρη μιας άλλης προσέγγισης. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα 2D platforming παιχνίδι με βασικό concept την πυρόσβεση, η οποία αντιμετωπίζεται ως puzzle-solving μηχανισμός. Χειριζόμαστε έναν πυροσβέστη φτιαγμένο από pixels και κατεβαίνουμε σε μια υπόγεια βάση για να σβήσουμε φωτιές. Κάτι παράξενο συμβαίνει εκεί κάτω, όμως, και στη συνέχεια βλέπουμε μία απλοϊκή πλοκή μέσα από επικοινωνία με την ομάδα μας αλλά και από κάποια σημειώματα. Ωστόσο, και μόνο η ενσωμάτωση σεναρίου σε ένα τέτοιο παιχνίδι, είναι προσπάθεια που ανεβάζει την ποιότητά του και δίνει περισσότερο ενδιαφέρον στη δομή του, προσδίδοντάς του έναν single-player adventure αέρα, και όχι arcade ύφος, όπως θα περιμέναμε.

Η εμπειρία διαρκεί περίπου 2 ώρες την πρώτη φορά, ενώ το «πραγματικό» νούμερο είναι κάτω της μίας ώρας, αν γνωρίζουμε δηλαδή τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε. Υπάρχουν μερικά μυστικά για να ανακαλύψουμε, που μπορούν να αυξήσουμε τη διάρκεια, ενώ έχουμε και αναλυτικές επιλογές εξατομίκευσης της δυσκολίας που κάνουν το gameplay εντελώς παιδικό, χωρίς game over, αλλά και απαιτητικό, ανάλογα με την προσέγγιση που επιθυμούμε να ακολουθήσουμε. Μάλιστα, φαίνεται πως το Nuclear Blaze είναι παιχνίδι που έφτιαξε ο δημιουργός για τον γιο του, όπως μαθαίνουμε μέσω μηνυμάτων στην αρχή αλλά και μέσω ενός ξεχωριστού mode που είναι στημένο για να το απολαύσουν μικρά παιδιά, χωρίς δυσκολία και με εντελώς απλουστευμένους μηχανισμούς, σε μικρές πίστες.

Το βασικό mode μάς στέλνει να σβήσουμε φωτιές σε μία στρατιωτική βάση και να ανακαλύψουμε τι συμβαίνει εκεί, έχοντας ως όπλο μας μία μάνικα. Οι μηχανισμοί πυρόσβεσης είναι απρόσμενα ικανοποιητικοί. Οι φωτιές επεκτείνονται στα περιβάλλοντα, ο φωτισμός τους είναι εύστοχα σχεδιασμένος ώστε να δημιουργεί την αίσθηση του κινδύνου (και η απουσία του φωτισμού αυτού φέρνει αίσθηση γαλήνης), και ο τρόπος που το νερό σβήνει τις φλόγες είναι πολύ ευχάριστος, σχεδόν «εθιστικός», είτε μιλάμε για το οπτικό feedback είτε για το κομμάτι του gameplay. Δυστυχώς, υπάρχουν κάποια τμήματα του gameplay που είναι λίγο εκνευριστικά, ιδίως όταν συναντάμε κάποιους εχθρούς με συμπεριφορές που μοιάζουν τυχαίες και οδηγούν στο game over ξαφνικά και απρόβλεπτα.

Τα επίπεδα που επισκεπτόμαστε είναι σχεδιασμένα με απλό αλλά αποδοτικό τρόπο, δεν έχουμε δηλαδή πίστες-λαβυρίνθους μεγάλης έκτασης αλλά περιορισμένα τμήματα, αποκομμένα απ’τα επόμενα, τα οποία πρέπει να «καθαρίσουμε» για να πάμε παρακάτω. Εκτός από τις φωτιές, θα βρούμε βαλβίδες, κουμπιά, μηχανήματα που δημιουργούν time limits, σημεία με ρεύμα που δεν μας επιτρέπουν τη δίοδο και μερικά ακόμα στοιχεία που προσδίδουν ποικιλία στο gameplay. Είναι εντυπωσιακό το πώς ένας τόσο σύντομος τίτλος καταφέρνει να συμπεριλάβει αρκετούς μηχανισμούς, pick-ups που αναβαθμίζουν τις ιδιότητές μας ή μας δίνουν νέες, περισσότερο νερό για τη μάνικα (γεμίζει σε συγκεκριμένα μέρη), τη δυνατότητα να ρίχνουμε σε περισσότερες κατευθύνσεις ή να κάνουμε dodge και άλλα ακόμα upgrades, που συνθέτουν μία μικρή σε διάρκεια αλλά με ιδανική ποσότητα περιεχομένου περιπέτεια. Η εισαγωγή νέων μηχανισμών γίνεται με σωστό ρυθμό και δεν προκύπτει κούραση αλλά ούτε μειώνεται η διασκέδαση· είναι ένα πολύ ευχάριστο, ικανοποιητικό μικρό παιχνίδι, καλοσχεδιασμένο και πρωτότυπο, αφού δεν έχουμε πολλούς τίτλους με την πυρόσβεση ως βασικό mechanic.

Όπως και να ‘χει, όμως, η μικρή διάρκεια αφήνει πολλές ανεκπλήρωτες επιθυμίες επειδή, αν και καλοκουρδισμένη, η εμπειρία αυτή είχε περισσότερα να δώσει και είναι κρίμα που τελειώνει τόσο σύντομα. Επίσης, όσο κι αν οι μηχανισμοί της πυρόσβεσης είναι ικανοποιητικοί, το platforming δεν είναι ιδανικό, δεν αγγίζει την ποιότητα και την αμεσότητα του Dead Cells. Στο Nuclear Blaze έχουμε πιο απλές προκλήσεις όσον αφορά το platforming, αλλά τα άλματα δεν αποκρίνονται τέλεια και επίσης το σκαρφάλωμα στις πλατφόρμες συνοδεύεται από ένα κάπως παράταιρο animation. Ο σχεδιασμός των επιπέδων πάντως είναι πετυχημένος, με shortcuts και κρυμμένα μυστικά σωστά τοποθετημένα, και με διασκεδαστικές δραστηριότητες για να ολοκληρώσουμε. Η παρουσίαση είναι απλή, κλασικού “indie pixel” στιλ και η μουσική κινείται σε ανάλογο πνεύμα, με μία συνολική ατμόσφαιρα που δεν κλέβει την παράσταση αλλά συνοδεύει επαρκώς το gameplay και ταιριάζει στο ύφος του.

Ένα παιχνίδι φτιαγμένο για παιδιά αλλά και μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό, με επαρκή παραμετροποίηση της δυσκολίας, πετυχημένους μηχανισμούς πυρόσβεσης και αρκετό περιεχόμενο για τη σύντομη διάρκειά του. Δεν θα σας κλέψει τον ύπνο, αλλά θα σας χαρίσει μερικές ευχάριστες, διασκεδαστικές ώρες, με gameplay πυρόσβεσης που δεν βλέπουμε συχνά.

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.