Sea of Solitude: The Director’s Cut - Review

Το 2019 η Jo-Mei Games, με τη βοήθεια της Electronic Arts (EA), κυκλοφόρησε το Sea of Solitude για κονσόλες και PC. Δύο χρόνια αργότερα, με την Quantic Dream στον ρόλο του εκδότη, ο τίτλος έρχεται στο Nintendo Switch με μία νέα Director’s Cut έκδοση.

Μια θάλασσα από μοναξιά, μας λέει ο τίτλος προϊδεάζοντάς μας, και ακριβώς αυτό βλέπουμε όταν ξεκινάμε το παιχνίδι. Ένα αναίσθητο κορίτσι, μέσα σε μια βάρκα, σε ένα ασπρόμαυρο και σκοτεινό περιβάλλον. Αφού ανακτήσει τις αισθήσεις του, αναζητά το φως. Χειριζόμενοι τη βάρκα κατευθυνόμαστε προς το συγκεκριμένο φως, όπου και βρίσκουμε ένα φωτεινό κορίτσι, στα πορτοκαλί χρώματα, που φοβόταν πως «πνιγήκαμε» για άλλη μια φορά και δίνει «ζωή» στη λάμπα της βάρκας μας. Εκείνη τη στιγμή το σκοτεινό περιβάλλον γεμίζει φως και χρώματα, κτήρια αναδύονται και η «θάλασσα της μοναξιάς» εξαλείφεται. Όσο γρήγορα ερχόμαστε στο φως όμως, τόσο γρήγορα η εξέλιξη του παιχνιδιού μάς επιστρέφει στο σκοτάδι. Εκεί γνωρίζουμε και το πρώτο τέρας που μας αποτρέπει να συνεχίσουμε το ταξίδι μας καθώς μπορεί είτε να πληγωθούμε, είτε να πληγώσουμε εμείς τους άλλους. Τα ερωτήματα που προκύπτουν από το φωτεινό κορίτσι και το τέρας μας κάνουν να διαπιστώσουμε πως ό,τι συμβαίνει, δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.

Το ταξίδι μας πραγματοποιείται με μια βάρκα, με την οποία εξερευνούμε τα διάφορα κτήρια και τοποθεσίες που εμφανίζονται, προκειμένου να απομακρύνουμε το τέρας και να προχωρήσουμε παρακάτω. Σύντομα θα κατέβουμε από τη βάρκα και θα περιηγηθούμε πάνω στα κτήρια με βασικούς platforming μηχανισμούς, πηδώντας και ανεβαίνοντας σκάλες, προκειμένου να φτάσουμε στα επιθυμητά σημεία. Ένας ακόμη μηχανισμός που έχουμε στη διάθεσή μας, είναι η εκτόξευση μιας φωτοβολίδας η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση που χάσουμε τον δρόμο μας ή χρειαστούμε βοήθεια. Οι απλοί μηχανισμοί λειτουργούν θετικά ώστε να εστιάσουμε στην ιστορία και τα μηνύματα που θέλει να περάσει το παιχνίδι, με απλοϊκούς γρίφους και ελάχιστα εχθρικά εμπόδια. Αν ψάχνετε για πρόκληση, θα πρέπει να κοιτάξετε αλλού, μιας και το παιχνίδι δεν θα σας δυσκολέψει καθόλου.

Η ιστορία μας αφορά τις αιτίες που η πρωταγωνίστρια μας, η Kay, έφτασε στο σημείο να είναι μόνη σε μια θάλασσα με κίνδυνο τον «πνιγμό» της και πώς μπορεί να τις ξεπεράσει και να επιστρέψει στο φως. Το Sea of Solitude εκτυλίσσεται σε τρία ξεχωριστά επίπεδα, με το κυριότερο να αποτελείται από τα πρώτα κτήρια που είδαμε να αναδύονται στην αρχή του τίτλου, που παρουσιάζουν την πόλη στην οποία μεγάλωσε η πρωταγωνίστρια. Ο τρόπος που είναι σχεδιασμένα τα επίπεδα, αλλά και η ροή τους, δίνει την ψευδαίσθηση ενός ανοικτού κόσμου, ενώ στην πραγματικότητα τα μονοπάτια που ακολουθούμε είναι πολύ συγκεκριμένα. Κάθε επίπεδο αφορά και μία ξεχωριστή ιστορία από διαφορετικές περιόδους της ζωής της Kay. Η πρώτη αφορά τον μικρό της αδερφό, ο οποίος ενώ έδειχνε πολλαπλά στοιχεία πως περνάει δύσκολα στο σχολείο, δεχόμενος bullying από τους συμμαθητές του, η αδερφή του δεν τον άκουγε και του παρουσίαζε τα γεγονότα ως φυσιολογικά. Στη συγκεκριμένη ιστορία συναντήσαμε δυνατές απεικονίσεις που μας ταρακούνησαν, όπως την πρωταγωνίστρια να δείχνει μικρή απέναντι στα παιδιά που ασκούσαν bullying, βάζοντάς τη στη θέση του αδερφού της, αλλά και το άγαλμα, που φαίνεται να είναι του αδερφού της, να “πνίγεται” με βάση τη στάθμη της θάλασσας, κάτι που μπορεί να ερμηνευτεί σαν μια κραυγή βοηθείας. 

Αντίστοιχες περιπέτειες μας περιμένουν και με τους γονείς της Kay, που φαίνεται να φτάνουν στα άκρα και να είναι έτοιμοι να χωρίσουν, αλλά και με τη σχέση της, σε μια μεταγενέστερη περίοδο της ζωής της, η οποία φαίνεται να πάσχει από κατάθλιψη. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να μάς παρουσιάσει αυτές τις δύσκολες καταστάσεις και να μάς δείξει πως μπορούν να ξεπεραστούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τα μηνύματα που θέλει να περάσει μεταφέρονται είτε άμεσα, με τους διαλόγους και την ιστορία που παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, είτε έμμεσα, μέσα από συμβολισμούς. Χαρακτηριστικά, τα τέρατα, μεταξύ άλλων, είναι οι φωνές αμφισβήτησης και φόβου, ενώ τα αλμπατρός, που κυκλοφορούν στα επίπεδα, απεικονίζουν το βάρος που κουβαλάει η πρωταγωνίστρια στη συνείδησή της. Στην ιστορία, αλλά και στο gameplay, έρχονται να προσθέσουν υλικό τα collectables, που είναι δύο διαφορετικά. Το ένα είναι το να βρούμε όλα τα αλμπατρός και να τα διώξουμε, που με την απεικόνιση που αναφέρθηκε προηγουμένως ουσιαστικά μειώνεται το βάρος που κουβαλάει η πρωταγωνίστρια και το δεύτερο είναι ορισμένες σελίδες που βρίσκονται μέσα σε μπουκάλια, οι οποίες προσφέρουν περισσότερο βάθος στην ιστορία μιας και προέρχονται από το ημερολόγιο που κρατούσε. 

Όπως προαναφέραμε, το Sea of Solitude αποτελείται από τρία επίπεδα, τα οποία χωρίζονται σε μικρότερα κεφάλαια, όμως δυστυχώς δεν έχουν μεγάλη διάρκεια. Χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο για τα collectables, ο τίτλος μας πήρε περίπου τέσσερις ώρες για να ολοκληρωθεί. Δεν μας άφησε κενά στην ιστορία, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να πάρει λίγο παραπάνω χρόνο σε κάθε περίπτωση, και γιατί όχι, να την αναλύσει περαιτέρω. Για όσους θέλουν το κάτι παραπάνω και με αυτό εννοούμε να συλλέξουν όλα τα collectables, προσφέρεται επιλογή κεφαλαίου ώστε να μην παιχτεί ολόκληρο το παιχνίδι από την αρχή. Δεδομένου πως η Director’s Cut έκδοση του παιχνιδιού είναι αποκλειστική στο Nintendo Switch, θα λέγαμε πως είναι και η καλύτερη επιλογή απόλαυσης του τίτλου. Η ανανεωμένη έκδοση φέρνει νέα και καλοδουλεμένα κείμενα, voice acting και cutscenes, αλλά και υποστήριξη γυροσκοπίου που δουλεύει αρκετά καλά. Για τους λάτρεις των φωτογραφιών, προστέθηκε και ένα εξίσου καλό photo mode, το οποίο συνοδεύεται από πολλές παραμετροποιήσεις για να προσφέρει το ιδανικό αποτέλεσμα. Ο τίτλος τρέχει χωρίς προβλήματα σε docked, με ελάχιστα frame drops, ενώ όταν παίζαμε σε handheld, οι πτώσεις στα καρέ δεν επηρέασαν την εμπειρία μας, αλλά ήταν πιο αισθητές.

Το γεγονός πως το Sea of Solitude προτάθηκε στα Game Awards για το βραβείο Games For Impact δεν είναι τυχαίο, μιας και κάνει μια εξαιρετική δουλειά στο να περάσει μηνύματα για την ψυχική υγεία των ανθρώπων, τις σκέψεις που προκύπτουν από την ψυχολογική πίεση και τις καταστάσεις γύρω τους. To Director’s Cut έρχεται να βελτιστοποιήσει την ιστορία της Kay και τα καταφέρνει, παραδίδοντας μας μια όμορφη και ταυτόχρονα βαριά ιστορία που θίγει αρκετά προσωπικά θέματα για τα οποία συνήθως δεν μιλάμε.

Το Sea of Solitude προσπαθεί να περάσει ορισμένα μηνύματα για την ψυχική υγεία, τόσο για αυτούς που τα βιώνουν, όσο και για τους ανθρώπους στο περιβάλλον αυτών. Μπορεί η διάρκεια του να μην είναι μεγάλη, ωστόσο καταφέρνει να μάς μεταφέρει διάφορες δύσκολες φάσεις από τη ζωή της Kay και να μας δείξει πως υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν. Η Director's Cut έκδοση έρχεται με νέα κείμενα, voice acting και cutscenes που κάνουν την εμπειρία ακόμα πιο έντονη και αποτελεί ενδεχομένως τον καλύτερο τρόπο να εγκλιματιστεί κανείς στην ιστορία που μάς ετοίμασε η Jo-Mei Games.

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.